Τι μου έμαθε η Πολλαπλή Σκλήρυνση για την συμπόνια και την ενσυναίσθηση
Αφού διαγνώστηκε με πολλαπλή σκλήρυνση, η Kat Naish έμαθε πόσο σημαντική είναι η συμπόνια και η ενσυναίσθηση για τον εαυτό της και για τους άλλους.
Διαγνώστηκα με πολλαπλή σκλήρυνση (ΠΣ) πριν από περίπου πέντε χρόνια. Πριν από τη διάγνωση, ζώντας στην καθημερινότητά μου, δεν είχα ιδέα πόσοι άνθρωποι ζούσαν με αόρατες, εξαντλητικές ασθένειες.
Ενώ βρισκόμουν στον πανικό μου, προσπαθώντας να προσαρμοστώ στη νέα μου κανονικότητα, πολλοί φίλοι πρόσφεραν ένα χέρι βοηθείας. Ήταν καλοσύνη, αλλά και συμπόνια. Κάποιοι από αυτούς το είχαν περάσει και οι ίδιοι, οπότε κατάλαβαν σχεδόν ακριβώς τι περνούσα. Η απίστευτη ενσυναίσθησή τους είναι τεράστια βοήθεια για μένα, ακόμα και τώρα.
Θα το παραδεχτώ: μέχρι τη διάγνωση της ΠΣ, δεν ήξερα τι σημαίνει να συμπονώ πραγματικά τον εαυτό μου ή για τους άλλους. Ήμουν ακόμα πιο ανυποψίαστη για το πώς η ενσυναίσθηση θα μπορούσε να με βοηθήσει στην καθημερινή μου ζωή.
Όλοι αξίζουν ενσυναίσθηση και καλοσύνη.
Τώρα όμως, τα μάτια μου είναι ανοιχτά. Σύντομα συνειδητοποίησα ότι όλοι στη ζωή, με αόρατες ασθένειες ή όχι, δίνουν μάχες για τις οποίες δεν ξέρω τίποτα. Μόνο μια σειρά από περιστάσεις με διαχωρίζουν από ένα άλλο άτομο και η ζωή είναι μια αλληλουχία διαφορετικών συνδυασμών περιστάσεων για τον καθένα μας.
Συνειδητοποιώντας αυτό, έμαθα να είμαι υπομονετική με τους άλλους. Δεν αναστενάζω πλέον ανυπόμονα στην ουρά στο ταμείο όταν το άτομο μπροστά μου αργεί πάρα πολύ.
Οι συνήθειες των άλλων δεν με ενοχλούν πλέον. Οι αποφάσεις τους δεν είναι δική μου δουλειά, καθώς δεν γνωρίζω τις συνθήκες. Το πιθανότερο είναι ότι κάνουν αυτές τις επιλογές για λόγους που δεν θα μπορούσα καν να φανταστώ.
Το τελικό αποτέλεσμα; Η συμπόνια με έμαθε να χαλαρώνω και να μην είμαι τόσο αυστηρή με τους άλλους.
Πώς εκδηλώνεται η συμπόνια για τον εαυτό μας;
Η ενσυναίσθηση προς τον εαυτό μου δεν διαφέρει και τόσο από το να έχω ενσυναίσθηση για τους άλλους. Σίγουρα έχω μάθει να είμαι πιο υπομονετική με αυτά που μπορώ και με αυτά που δεν μπορώ να κάνω. Τώρα δίνω στον εαυτό μου τον χρόνο και χώρο που χρειάζομαι, σκέφτομαι και είμαι ευγενική με τον εαυτό μου.
Μερικές φορές, αυτό μπορεί να σημαίνει να είμαι «εγωίστρια» και να κάνω πράγματα που ωφελούν μόνο εμένα. Φυσικά, αυτό δεν είναι εύκολο, ειδικά όταν είσαι μητέρα.
Ωστόσο, θα έλεγα ότι το να είμαι μερικές φορές «εγωίστρια», με βοηθά να συνεχίσω να λειτουργώ ως μαμά, σύζυγος και συνάδελφος.
Εξακολουθώ να λαχταρώ μια ξέγνοιαστη ζωή; Φυσικά. Γνωρίζω επίσης ότι η «τέλεια ζωή» δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας λένε ότι οι άνθρωποι ζουν τα όνειρά τους καθημερινά, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι πρόκειται για μια ωραιοποιημένη εικόνα. Κατανοούμε ότι τα «δύσκολα κομμάτια» της ζωής δεν εμφανίζονται σε κοινή θέα. Οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούμε να δούμε τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από τις χαμογελαστές φωτογραφίες και τις χαρούμενες στιγμές.
Τώρα που κατανοώ τα γεγονότα, μπορώ να σταματήσω να προσπαθώ να ξεπεράσω τις δυνατότητές μου. Η επίτευξη της τελειότητας είναι αδύνατη και είμαι αρκετά καλή έτσι όπως είμαι.
Αυτή η τεράστια αλλαγή οπτικής έκανε θαύματα για μένα. Είμαι πιο χαρούμενη, πιο ικανοποιημένη και γαλήνια. Δεν είμαι πλέον τόσο θυμωμένη, απογοητευμένη, διαρκώς βιαστική και ενοχλημένη με τους άλλους.
Με άλλα λόγια, επιτέλους έκανα μια χάρη στον εαυτό μου.
Ελπίζω ο γιος μου να μάθει να είναι συμπονετικός και να έχει αυτοπεποίθηση.
Καθώς μεγαλώνει ο γιος μου, θέλω να μάθει να είναι συμπονετικός σε όλη του τη ζωή. Καθημερινά, τον ενθαρρύνω να κοιτάζει πέρα από την επιφάνεια, να λαμβάνει υπόψη συνθήκες και περιστάσεις που δεν παρατηρούν οι άλλοι.
Εγώ χρειάστηκε να φτάσω στην ηλικία των 35 για να το κάνω αυτό και θέλω ο γιος μου να κατανοήσει και να αποκτήσει ενσυναίσθηση πιο νωρίς.
Τον μαθαίνω να μην υποθέτει τίποτα για τους άλλους. Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν αυτό που κάνουν για κάποιο λόγο, ακόμα κι αν δεν το λένε δυνατά. Ο γιος μου θα μάθει να λαμβάνει υπόψη όλες τις πλευρές και να μπαίνει στη θέση των άλλων πριν διαμορφώσει κρίσεις.
Ελπίζω ότι η ενσυναίσθηση θα τον διδάξει επίσης να έχει σιγουριά στις δικές του αποφάσεις. Όταν δείχνει καλοσύνη στον εαυτό του, θα συνειδητοποιήσει ότι και αυτός είναι αρκετά καλός, ανεξάρτητα από το τι θα του φέρει η ζωή.
Το συμπέρασμα.
Η συμπόνια με έμαθε να είμαι ευγενική με τον εαυτό μου και τους άλλους.
Ως αποτέλεσμα, ένας μεγάλο μέρος από περιττό δράμα έχει φύγει από τη ζωή μου. Τώρα βλέπω πόσο άγχος προσθέτουμε στους εαυτούς μας όταν τοποθετούμε τους πάντες σε ένα βάθρο.
Είμαι πάντα καλή στο να είμαι συμπονετική; Όχι, αλλά είμαι πολύ καλύτερη από ό,τι ήμουν πριν και αυτό είναι αρκετό. Υπενθυμίζω στον εαυτό μου να δείχνει κατανόηση προς τον εαυτό μου και τους άλλους κάθε μέρα.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που δεν ήσασταν αυστηροί με τους εαυτούς σας;
Αυτές οι πληροφορίες προορίζονται για γενική πληροφόρηση και ενημέρωση του κοινού και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη συμβουλή ιατρού ή άλλου αρμοδίου επαγγελματία υγείας.
Επιμέλεια: Σταυρούλα Μάτση, Νευρολόγος
NPS-GR-NP-00569