Πώς να συζητήσετε «άβολα» θέματα σαν φροντιστής

Η συζήτηση ευαίσθητων θεμάτων με το αγαπημένο σας πρόσωπο μπορεί να είναι ένα δύσκολο κομμάτι του ρόλου σας ως φροντιστή. Σήμερα, η Trishna Bharadia μοιράζεται 6 συμβουλές για την προσέγγιση δύσκολων θεμάτων με συμπόνια, σαφήνεια και σεβασμό.

Όταν ο πατέρας μου υποβλήθηκε σε θεραπεία για καρκίνο του προστάτη και ανέλαβα να τον φροντίζω, σύντομα συνειδητοποιήσαμε και οι δυο μας ότι δεν θα ήταν όλες μας οι συζητήσεις εύκολες.

Στην πραγματικότητα, ο μπαμπάς μου από την αρχή μου είπε: "Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έκανα αυτές τις συζητήσεις με την κόρη μου". Αυτό έγινε μετά από μια συζήτηση σχετικά με την ακράτεια, τη στυτική δυσλειτουργία και τις ασκήσεις πυελικού εδάφους.

Ορισμένες από τις συζητήσεις μας ήταν "αμήχανες", ενώ άλλες ήταν "συγκρουσιακές". Όλες ήταν πολύ προσωπικές, με τα επίπεδα της άνεσής μας να ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό.

6 συμβουλές για να συζητήσετε άβολα θέματα με το αγαπημένο σας πρόσωπο

1. Αφιερώστε λίγο χρόνο για τις "άβολες" συζητήσεις

Η αμηχανία επιδεινώνεται αν βιάζεστε να κάνετε μια συζήτηση. Αν ξέρετε ότι μια συζήτηση θα είναι πιο δύσκολη από το συνηθισμένο, διαθέστε τον κατάλληλο χρόνο γι' αυτήν.

Αποφύγετε να κάνετε μια βιαστική συζήτηση όταν είστε απασχολημένοι με κάτι άλλο, αφηρημένοι ή έτοιμοι να φύγετε. Αντ' αυτού, βρείτε μια αμοιβαία βολική ώρα και ένα ήσυχο μέρος, ώστε να μην σας διακόψουν. Ένας "ασφαλής χώρος και χρόνος" μπορεί να σας βοηθήσει να νιώσετε και οι δύο πιο άνετα.

2. Αποφύγετε να κάνετε υποθέσεις

Στην αρχή, ο πατέρας μου συχνά υπέθετε ότι δεν θα ήθελα να μιλήσω για ορισμένα πράγματα και το αντίστροφο. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν ίσχυε για κανέναν από τους δυο μας.

Μην υποθέτετε ότι ξέρετε τι σκέφτεται ο άλλος, ανεξάρτητα από το πόσο καλά τον γνωρίζετε.

Ο καθένας αντιδρά διαφορετικά σε μια διάγνωση και στην εξέλιξη της διαχείρισης μιας πάθησης. Ως φροντιστές, δεν μπορούμε (και δεν πρέπει) να προβλέψουμε την αντίδραση του άλλου. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να ανοιχτούν, ενώ άλλοι μπορεί να κλειστούν περισσότερο στον εαυτό τους.

Κάνοντας υποθέσεις, μπορεί να εκτιμήσουμε λανθασμένα την κατάσταση και το πώς αυτή κάνει το αγαπημένο μας πρόσωπο να αισθάνεται. Επομένως, μην υποθέτετε - συνεχίστε να ρωτάτε τι περνάει από το μυαλό του και στη συνέχεια προχωρήστε από εκεί.

3. Μιλήστε ανοιχτά για τα συναισθήματά σας

Το να λέτε πώς αισθάνεστε είναι φυσικό επακόλουθο του να μην υποθέτετε ποτέ. Κανείς μας δεν μπορεί να διαβάσει τη σκέψη του άλλου.

Θέλω να ξέρω αν ο πατέρας μου νιώθει άβολα να συζητάει ορισμένα θέματα μαζί μου. Ομοίως, θέλει να ξέρει αν προτιμώ να μην συζητώ ορισμένα πράγματα μαζί του.

Η ειλικρινής επικοινωνία είναι επίσης απαραίτητη όταν οι συζητήσεις γίνονται παρουσία άλλων ανθρώπων. Όταν πηγαίνω με τον πατέρα μου σε ραντεβού με γιατρό, πρέπει να δίνουμε στον επαγγελματία υγείας μια σαφή εικόνα για το τι συμβαίνει. Άλλο πράγμα είναι να μην κάνουμε υποθέσεις και άλλο να μιλάμε ανοιχτά για τα συναισθήματά μας.

4. Ορίστε σαφή όρια

Ο πατέρας μου και εγώ έχουμε θέσει σαφή όρια σχετικά με το τι νιώθουμε άνετα και τι είναι κατάλληλο σε ορισμένες καταστάσεις.

Για παράδειγμα, μερικές φορές παρευρίσκομαι μόνο σε ένα μέρος των ραντεβού με τον γιατρό του, καθώς υπάρχουν πράγματα που ο πατέρας μου θα προτιμούσε να συζητήσει μόνος του. Πρώτα συζητάμε όλα τα υπόλοιπα θέματα και μετά φεύγω από το δωμάτιο για να συνεχίσει ο πατέρας μου τη συζήτηση.

Αυτό το εξηγούμε στην ιατρική ομάδα εκ των προτέρων, ώστε να γνωρίζουν τι πρέπει και τι δεν πρέπει να συζητούν μπροστά μου.

Δεν προσβάλλομαι. Θα μιλήσω αν νιώσω ότι μπορώ να προσθέσω αξία στο θέμα. Τελικά, όμως, αυτό εξαρτάται από τον πατέρα μου και το σέβομαι.

5. Εξετάστε πιθανή εναλλακτική υποστήριξη εάν χρειάζεται

Εάν υπάρχουν πράγματα που ο πατέρας μου θα προτιμούσε να μην συζητήσει μαζί μου, τότε τον βοηθάω να βρει εναλλακτική υποστήριξη. Αυτή μπορεί να προέρχεται από επαγγελματίες υγείας, ομάδες υποστήριξης, οργανώσεις ασθενών ή άλλους συγγενείς και φίλους.

Φροντίζω να ενημερώνομαι για τη διαθέσιμη υποστήριξη, τις υπηρεσίες και τα κανάλια πληροφόρησης, ώστε να μπορώ να κατευθύνω τον πατέρα μου, αν χρειαστεί.

6. Θυμηθείτε - δεν χρειάζεται να είναι όλα τόσο σοβαρά!

Αν και το να κάνετε ένα αστείο μπορεί να μην είναι κατάλληλο σε κάθε περίπτωση, μπορεί να βοηθήσει να ελαφρύνει τη διάθεση την κατάλληλη στιγμή. Όταν πρόκειται για τις πιο " άβολες" συζητήσεις, ο μπαμπάς και εγώ συχνά γελάμε. Αυτό αποβάλλει μέρος της έντασης και της αμηχανίας από την κατάσταση.

Αν μη τι άλλο, μας βάζει και τους δύο σε μια πιο χαρούμενη διάθεση που μας οπλίζει για το υπόλοιπο της συζήτησης.

Το συμπέρασμα

Κανείς δεν τα κάνει πάντα όλα σωστά. Υπήρξαν φορές που εκείνος ή εγώ εκτιμήσαμε λανθασμένα μια κατάσταση, με αποτέλεσμα να προκαλέσουμε θυμό, απογοήτευση ή αμηχανία στην άλλη πλευρά.

Αυτό μπορεί να συμβεί. Όμως, αντί να κλειστούμε στον εαυτό μας, συζητάμε για το πώς θα αποφύγουμε να ξανασυμβεί, και στη συνέχεια προχωράμε παρακάτω.

Όταν ο ένας ή και οι δύο σας ζείτε με μια ασθένεια, οι αμήχανες συζητήσεις είναι μέρος της ζωής. Είναι καλύτερα να είστε προετοιμασμένοι, αν μπορείτε να είστε!

Αυτές οι πληροφορίες προορίζονται για γενική πληροφόρηση και ενημέρωση του κοινού και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη συμβουλή ιατρού ή άλλου αρμοδίου επαγγελματία υγείας.

Επιμέλεια: Σταυρούλα Μάτση, Ιατρός Νευρολόγος

NPS-GR-NP-00765 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024